Litery alfabetu • Języki świata • Transliteracja • Transkrypcja
Kaligrafia • Języki świata • Gramatyka • Ortografia • Tygiel językowy • Poliglotyzm
Witaj w Lingwistykopedii wolnej encyklopedii o językoznawstwie, którą każdy może redagować.
W polskiej wersji mamy 312 haseł.
Gromadzimy i udostępniamy wiedzę.
Dołącz do nas!
Czy wiesz...
...ile istnieje rodzajów cyrylickiej litery omega Ѡ? ...jaka litera jest czasem nieoficjalnie używana w ortografii białoruskiej? ...że pomimo podobieństwa do polskiego litewskie Ą występujące w alfabecie litewskim nie jest czytane tak samo? ...ile liter zawiera cyrylica? ...jakimi literami oprócz Ҷ można wyrazić w cyrylicy dźwięk dż? ...że nie wszystkie litery mają majuskuły?
Zaproponuj artykuł do ekspozycji • Jak napisać nowe hasło?
Wydarzenia
|
Artykuł na medal
Język serbsko-chorwacki (Srpskohrvatski, hrvatskosrpski lub bosansko-hrvatsko-srpski jezik) to wspólny język Bośniaków, Chorwatów, Serbów i Czarnogórców. Serbskochorwacki jest zapisywany za pomocą dwóch alfabetów: cyrylicy i łacinki. Język ten należy do grupy języków południowosłowiańskich. Język serbskochorwacki został ustandaryzowany w połowie XIX wieku, przy standaryzacji oparto się na dialekcie sztokawskim i wymowie ijekawskiej. Język serbskochorwacki od 1907. do 1918. był językiem urzędowym w edukacji w Bośni i Hercegowinie. W Królestwie Serbów, Chorwatów i Słoweńców (od 1929. Królestwo Jugosławii) językiem urzędowym był serbsko-chorwacko-słoweński. Natomiast język serbskochorwacki był jednym z języków urzędowych Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii. W Jugosławii dla 73% mieszkańców był to język ojczysty, funkcjonował on jako lingua franca czyli jako uniwersalny język komunikacji. Dziś serbskochorwacki jest wciąż używany w Bośni i Hercegowinie, Czarnogórze, Chorwacji i Serbii, mieszkańcy Macedonii i Słowenii potrafią częściowo zrozumieć ten język. Byli mieszkańcy Jugosławii mieszkający w Austrii, na Węgrzech, w Albanii, we Włoszech, w Rumunii także używają tego języka... Dobry artykuł
Ѣ, ѣ (nazwa: jać) — litera dawnej cyrylicy i głagolicy, obecnie używana tylko w języku cerkiewnosłowiańskim. W języku starocerkiewnosłowiańskim oznaczała długą samogłoskę, prawdopodobnie [æ:] albo dyftong [Ija:]. W Rosji jać pozostawała w użyciu blisko do reformy rosyjskiej ortografii w 1918 roku, chociaż do końca XIX stulecia w przeważającej większości wielkoruskich dialektów jego wymowy praktycznie nie odróżniano od wymowy je. W cyrylicy jać znajduje się na 32. miejscu, w głagolicy zajmuje 33. miejsce, nie posiada liczbowego znaczenia. Można wyróżnić także pochodzącą od jaci literę jotowana jać ;Ꙓ. |