Alfa

Alfabet grecki
Litery współczesne*
Αα alfa	Νν ny (ni)
Ββ beta (wita)	Ξξ ksi
Γγ gamma (ghama)	Οο omikron
Δδ delta (dhelta)	Ππ pi
Εε epsilon	Ρρ rho (ro)
Ζζ dzeta (zita)	Σσ sigma
Ηη eta (ita)	Ττ tau (taf)
Θθ theta (thita)	Υυ ipsylon
Ιι jota	Φφ phi (fi)
Κκ kappa (kapa)	Χχ chi
Λλ lambda (lambdha)	Ψψ psi
Μμ my (mi)	Ωω omega
Litery dawne
digamma	san
stigma	koppa
heta	sampi
jot	szo
Ligatury
Ϗϗ kaj	Ȣȣ ou
* W nawiasach podano odmienną od tradycyjnej, współczesną wymowę w języku nowogreckim według polskiej, podręcznikowej transkrypcji.

Alfa (majuskuła: Α, minuskuła: α; grecki: Άλφα Álpha) to pierwsza litera alfabetu greckiego. W greckim systemie liczb posiada wartość 1. Została zaczerpnięta z fenickiej litery Aleph. Litery które powstały z alfy to łacińskie A i cyrylickie A.

Użycie

Grecki

W antycznym języku greckim, alfa oznaczała dźwięk [a] (krótkie a) lub [aː] (długie a). Jeśli potrzebne jest rozróżnienie, ze względów historycznych, współcześnie długa i krótka alfa jest czasem zapisywana z makronem czy brewisem: Ᾱᾱ, Ᾰᾰ.

• ὥρα = ὥρᾱ hōrā [hɔ̌ːraː] "czas"
• γλῶσσα = γλῶσσᾰ glôssa [ɡlɔ̂ːssa] "język"

We współczesnej grece, długa alfa została usunięta, we wszystkich przypadkach alfa oznacza dźwięk: [a].

Gramatyka grecka

In the Attic-Ionic dialect of Ancient Greek, long alpha [aː] fronted to [ɛː] (eta). In Ionic, the shift took place in all positions. In Attic, the shift did not take place after epsilon, iota, and rho (ε, ι, ρ; e, i, r). In Doric and Aeolic, long alpha is preserved in all positions.

   Doric, Aeolic, Attic χώρᾱ chṓrā — Ionic χώρη chṓrē, "country"
   Doric, Aeolic φᾱ́μᾱ phā́mā — Attic, Ionic φήμη phḗmē, "report"

Privative a is the Ancient Greek prefix ἀ- or ἀν- a-, an-, added to words to negate them. It originates from the Proto-Indo-European *n̥- (syllabic nasal) and is cognate with English un-.

Copulative a is the Greek prefix ἁ- or ἀ- ha-, a-. It comes from Proto-Indo-European *sm̥.