Wersja z dnia 13:17, 22 lip 2011 autorstwa Dymitr(dyskusja | edycje)(Utworzył nową stronę „{{infobox litera|Œ œ|Œ œ}} '''Œ œ ''' - ligaturaliterO i E. Używana była we wczesnej Łacinie, a współcześnie jest używ...”)
Œ œ - ligaturaliterO i E. Używana była we wczesnej Łacinie, a współcześnie jest używana w języku francuskim. W angielskiej runologii œ jest używane w celu transkrypcji runy ᛟ.
We wczesnej łacinie Œ było używane głównie w zapożyczeniach z języka greckiego w celu transkrypcji dwuznakuΟΙοι. W późniejszej Łacinie Œ zastąpiła zwykła litera E.
Œ w różnych językach
Angielski
W języku angielskim ligatura œ pojawiała się w łacińskich zapożyczeniach, obecnie w jej miejsce stosuje się e, najczęściej w amerykańskiej odmianie. Na przykład, fœderal można zapisać federal w angielskim, ale diarrhœa w Amerykańskim Angielskim musi być zapisana diarrhea (Amerykanie nie stosują ligatury œ). W tych wyrazach oprócz e, digraf oe jest również używany; większość encyklopedii zawiera właśnie taką formę ligatury. W Brytyjskiej odmianie Angielskiego używane są tradycyjne zasady pisowni (np. diarrhœa). Jednak większość współczesnych klawiatur nie zawiera ligatury Œ, więc w tym miejscu, w zastepstwie jest używany digraf oe.
Litery œ, oe, lub e symbolizują dźwięk /iː/.
Inne języki germańskie
W staronordyjskim Œ symbolizowało dźwięk /øː/, czyli współczesne długie ø.
Francuski
Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.
MAF
W Międzynarodowym alfabecie fonetycznym symbol [œ] oznacza Samogłoskę półotwartą przednią zaokrągloną. Podobny symbol, [ɶ] oznacza Samogłoskę otwartą przednią zaokrągloną.
Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.